Η Μουσική ως μορφή Συνομιλίας

Η μουσική αποτελεί αντανάκλαση της κοινωνίας.
..
Σε σχεδόν καθορισμένους χρονικούς κύκλους,η μουσική,περνάει από ένας είδος σε ένα άλλο είδος,λ.χ. :
Όταν ο Έλβις Πρήσλε'ι' έγινε σταρ,υπήρχαν σαφείς διαφορές μεταξύ του έργου,
1.του εκτελεστή,
2.του στιχουργού,και
3.του παραγωγού του τεχνικού ήχου.
Όταν ηχογραφούσαν οι Πάμπλικ Ένεμυ,τέτοιες διακρίσεις είχαν πάψει να ισχύουν :
οι εκτελεστές έγραφαν και παρήγαν το δικό τους υλικό και
η συνεισφορά των τεχνικών ήταν θεμελιώδεις όσον αφορά την δημιουργία του ηχογραφημένου ήχου.
..
Οι τεχνολογικές εξελίξεις άλλαξαν την έννοια του μουσικού οργάνου,
και έπαψε να υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ παραγωγής και αναπαραγωγής ενός ήχου.
..
Όμως και από την σκοπιά του ακροατή,
η διάκριση μεταξύ μουσικής και θορύβου,
άλλαξε δραματικά.
..
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ,
σε δημόσιους χώρους - συνοδεύοντας κάθε είδους δραστηριότητα -,στο σπίτι,στο αυτοκίνητο,σχεδόν παντού και πάντα.
..
Εδώ αρχίζει να αίρεται η παρελθούσα πια διάκριση μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής χρήσης της μουσικής.
Η ακρόαση της δεν συνδέεται πλέον με ειδικούς χώρους ή το βασικώτερο με ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ.
..
Σήμερα συνδέεται με την ατομική διάθεση ή την προσοχή,
χωρίς να εξαρτάται από τον χώρο ή τον χρόνο.
Δηλαδή από την απόφαση του ακροατή να προσέξει κάποιο συγκεκριμένο ήχο.
..
Η σημερινή μουσική αντοποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις.
Έχει καθαρά μαζικό χαρακτήρα,συγκεντρωτισμό της παραγωγής,ελάχιστο κόστος κατασκευής-προώθησης-διανομής.
Η μαζικοποίηση της μουσικής,φέρνει τη μουσική κοντά στον άνθρωπο,
-χάρη στην εταιρεία NAPSTER,BERTELSMANN και στα ΜΠ3 μπήκε σε όλα τα σπίτια-,
χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους του ακροατή να επιλέξει τη σωστή ποιοτικά μουσική για την κάθε του περίσταση.
..