Σοφισμός - Σκεπτικισμός - Σχετισμός - Σοφιστικό κίνημα - Φυσικοί Νόμοι

..
Θεωρούνται κοινά γνωρίσματα του σοφιστικού κινήματος.
Μόνο στον Πρωταγόρα και τον Γοργία υπάρχει υπαινιγμός ενός ριζοσπαστικού σκεπτικισμού ως προς τη δυνατότητα της γνώσης.
..
Ο Πρωταγόρας περιορίζει τη γνώση στην εμπειρία των αισθήσεων,
αλλά πίστευε πως οτιδήποτε γινόταν αντιληπτό δια των αισθήσεων ήταν ασφαλώς αληθινό.
Αυτό τον οδήγησε να υποστηρίζει ότι η εφαπτόμενη δεν άπτεται του κύκλου σε ένα μόνο σημείο.
..
Ο Γοργίας,που ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει τίποτε,
ή ότι αν υπάρχει και είναι δυνατόν να γνωσθεί,
δεν μπορεί να μεταβιβαστεί σε κάποιον άλλο,
κατηγορήθηκε ως αρνητής κάθε πραγματικότητας και κάθε γνώσης.
Προσφεύγει όμως στην βεβαιότητα των αισθητών γεγονότων σχετικά με τον φυσικό κόσμο.
Αυτό που φαίνεται να καταπολεμούσε,
δεν ήταν η αισθητή πραγματικότητα ούτε η δυνατότητα κάποιου να την αντιληφθεί,
αλλά η προσπάθεια να αποδοθεί ΥΠΑΡΞΗ ή ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ με τις μεταφυσικές επιπτώσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος.
..
Ο Ιππίας επίσης ενδιαφερόταν για τέτοιου είδους προβλήματα,δηλαδή,
η απόρριψη των ισχυρισμών περί της ΜΗ ΑΙΣΘΗΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ,
-θεωρίες που υποστηρίζουν οι Ελεάτες-.
..
Α.Μια 1η κοινή γενίκευση για τους Σοφιστές :
Οι Σοφιστές,πράγματι,επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο των φαινομένων χωρίς να προσφεύγουν σε ΑΡΧΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.
Πίστευαν ότι αυτό μπορούσε να γίνει με το να συμπεριλαμβάνεται και ο παρατηρητής στον κόσμο των φαινομένων.
..
Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥΣ,σύμφωνα με τον Πλάτωνα.
..
Β.Μια 2η κοινή γενίκευση :
Οι Σοφιστές εκπροσωπούν μιά επανάσταση κατά της επιστήμης και
της σπουδής του φυσικού κόσμου.
Αληθινά εξεγέρθηκαν ενάντια στις απόπειρες ερμηνείας του φυσικού κόσμου με την προσφυγή σε αρχές μη δυνάμενες να γίνουν αντιληπτές δια των αισθήσεων και
αντί να διατυπώσουν νέες αντικειμενικές ερμηνείες,
προσπάθησαν να εξηγήσουν τα πράγματα,όπου ήταν αναγκαίο,
εισάγοντας τον αντιλαμβανόμενο ως ένα στοιχείο της αντιληπτικής διαδικασίας.
..
Γ.Μια 3η κοινή γενίκευση καθώς και ένα από τα περίφημα δόγματα της σοφιστικής :
Είναι η αντίθεση μεταξύ φύσης και ηθικού νόμου ή ηθικής σύμβασης.
Η συνηθέστερη μορφή του δόγματος εμπεριείχε την προσφυγή από τους συμβατικούς νόμους σε υποτιθέμενους ανώτερους νόμους βασισμένους στη φύση.
Ενίοτε,η προσφυγή στους ύψιστους αυτούς νόμους γινόταν για τη διόρθωση ατελειών στους υπάρχοντες νόμους και την επιβολή αυστηρότερων υποχρεώσεων.
Συνήθως όμως γινόταν για την απελευθέρωση των ανθρώπων από περιορισμούς που είχαν επιβληθεί αδικαιολόγητα από τους ανθρώπινους νόμους.
..
Στην ακραία μορφή της,η επίκληση των φυσικών νόμων συνεπαγόταν την απόρριψη όλων των περιορισμών επί του προσωπικού συμφέροντος και των επιθυμιών του ατόμου,υποθάλποντας την ηθική,π.χ. :
-ο ισχυρισμός του Καλλικλή στον Γοργία,ότι : ''η δύναμη,αν την έχει κανείς,είναι πράγματι ορθή''-.
Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΩΣ ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
..
Ο Πλάτων αντεπιχειρηματολογεί ισχυριζόμενος ότι η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
για να ολοκληρωθεί,
απαιτεί οργάνωση και χαλιναγώγηση κάποιων επιθυμιών,
διαφορετικά θα πληγούν τα συμφέροντα του συνόλου.
..