Ο Κανόνας των τριών ενοτήτων

..
Στη δραματική λογοτεχνία,τρείς αρχές οι οποίες διέπουν την
ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΡΟΝΟΥ-ΧΩΡΟΥ-ΔΡΑΣΗΣ του θεατρικού έργου.
..
Η αυστηρή τήρηση του κανόνα επιβάλλει να περιορίζεται το θεατρικό έργο στην εξέλιξη μίας και μόνο πλοκής,η οποία συντελείται στον ίδιο χώρο σε χρονικό διάστημα μιάς ημέρας.
..
Ο κανόνας,ο οποίος αναπτύχθηκε και αναπροσδιορίστηκε το 1570 από τον ουμανιστή Λοντοβίκο Καστελβέτρο σε μιά ερμηνευτική εργασία του στην "ΠΟΙΗΤΙΚΗ" ΤΟΥ Αριστοτέλη.(Lodovico Castelvetro (c.1505-1571) was an important figure in the development of neo-classicism, especially in drama. It was his reading of Aristotle that led to a widespread adoption of a tight version of the Three Unities, as a dramatic standard.
His Poetica d'Aristotele vulgarizzata e sposita ("The Poetics of Aristotle in the Vulgar Language"), called the most famous Italian Renaissance commentary on Aristotle's Poetics[1] His supposed involvement in translation of Protestant texts caused him trouble with the Church. He was labelled a heretic in 1557, and lived in exile from his native Italy (he was born near Modena).
..
Ο Αριστοτέλης παρά την θέσπιση του κανόνα των τριών ενοτήτων,δεν έδινε τον χαρακτήρα επιβεβλημένων επιταγών.
Αντιθέτως έδινε έμφαση σε μία μόνο ενότητα,στην ενότητα του "μύθου',δηλαδή της πλοκής της δράσης.
..
Η Κλασσική Γαλλική Τραγωδία ακολουθούσε κατά γράμμα τον κανόνα.
Μεγάλοι δραματουργοί,όπως ο Κορνέϊγ και ο Ρακίνας,περιορίζοντας τα κρίσιμα γεγονότα της ζωής των ηρώων σε έναν και μόνο χώρο στη διάρκεια ολίγων ωρών,δημιούργησαν μιά μορφή τραγωδίας που η απέριττη δύναμη της πηγάζει από την πυκνότητα της.
..
Στην Αγγλία,όπου οι θεατρικοί συγγραφείς διέπλεκαν δύο ή περισσότερες πλοκές,αναμιγνύοντας στοιχεία κωμωδίας και τραγωδίας στο ίδιο έργο,οι κανόνες διατηρούσαν το κύρος τους,αλλά πρακτικά δεν εφαρμόζονταν.
..
..