Ludvig Andreas Feuerbach,1804-1872

Γερμανός φιλόσοφος,Λάντσχουτ,Βαυαρία,1804 -Ρέχενμπεργκ,1872.
Ήταν ο τέταρτος γιος του επιφανούς νομομαθούς ιππότη,και Φιλόσοφου του Δικαίου,Πάουλ Φόϋερμπαχ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Johann_Anselm_Ritter_von_Feuerbach
http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Philosophers_of_law
..
Σπούδασε θεολογία,αλλά κατόπιν στράφηκε στην φιλοσοφία και παρακολούθησε επί δυο χρόνια τα μαθήματα του Χέγκελ στο Βερολίνο.
Το 1828 άρχισε να σπουδάζει φυσικές επιστήμες στο Ερλάνγκεν.
..
Το 1830 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ.Στο έργο αυτό απορρίπτει την έννοια της προσωπικής αθανασίας και προτείνει ότι οι ανθρώπινες ιδιότητες επαναφομοιώνονται στη φύση.
..
Εξέδωσε κατόπιν το έργο ΑΒΕΛΑΡΔΟΣ ΚΑΙ ΕΛΟΪΣΑ,1838,και
ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ,1839,στο οποίο υποστηρίζει ότι ο χριστιανισμός είχε προ πολλού εξαφανιστεί,όχι μόνο από την έλλογη σκέψη,αλλά και απ'τη ζωή του ανθρώπου,και δεν ήταν παρά μια έμμονη ιδέα.
..
Την άποψη αυτή ανέπτυξε στο σημαντικότερο έργο του με τίτλο Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ,1841.
..
Αφετηρία του ήταν οι θέσεις ότι :
1.Ο άνθρωπος είναι αφ'εαυτού αντικείμενο της σκέψης του.
2.Η θρησκεία δεν είναι παρά η συνείδηση του απείρου,
δηλαδή,στη συνείδηση του απείρου,το συνειδητό υποκείμενο έχει ως αντικείμενο του το άπειρο της ίδιας του της φύσης.
Η δεύτερη θέση αυτή οδηγεί στην αντίληψη ότι ο θεός είναι απλώς η προς τα έξω προβολή της εσωτερικής φύσης του ανθρώπου.
..
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου του,το οποίο επηρέασε σημαντικά τον ΜΑΡΞ και τον ΕΝΓΚΕΛΣ,ανέλυσε την ''αληθή'' ή ανθρωπολογική ουσία της θρησκείας :
Οι ιδιότητες του θεού,όπως η παντογνωσία,η δικαιοσύνη,η αγάπη,κά,αντιστοιχούν σε διάφορες ανάγκες της ανθρώπινης φύσης.
..
Στο δεύτερο μέρος,ανέλυσε την ''ψευδή'' ή θεολογική ουσία της θρησκείας,υποστηρίζοντας ότι
"Η αντίληψη ότι ο θεός υπάρχει ανεξάρτητα από την ύπαρξη του ανθρώπου οδηγεί στην πίστη,στην αποκάλυψη και στο μυστήριο,δηλαδή σε στοιχεία ενός ανεπιθύμητου θρησκευτικού υλισμού".
..
Η επίδραση του υπήρξε ισχυρή σε αντι-χριστιανούς δημοσιολόγους όπως ο Μπρούνο Μπάουερ,ο οποίος όπως και ο Φόϋερμπαχ,εγκατέλειψε τον εγελιανισμό και στράφηκε προς την ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΑ.
..
Ορισμένες απόψεις του υιοθετήθηκαν αργότερα από οπαδούς ακραίων λύσεων στη διαμάχη ανάμεσα στην Εκκλησία και το Κράτος στη Γερμανία,καθώς και από εκείνους οι οποίοι,όπως ο Μάρξ,οδηγούσαν τον αγώνα της εργασίας εναντίον του κεφαλαίου.
..
Έγραψε επίσης τα έργα :
ΘΕΟΓΟΝΙΑ,1857,
ΘΕΟΤΗΤΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ,1866.
..
Τα ΑΠΑΝΤΑ του,εκδόθηκαν σε 10 τόμους το 1846-1866 και το 1903-1911.
..
Η κριτική του Μαρξ και του Ενγκελς για τις απόψεις του βρίσκεται στις ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΫΕΡΜΠΑΧ,1845,του Μάρξ,που δημοσιεύτηκαν ως παράρτημα του έργου του Ένγκελς Ο ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΫΕΡΜΠΑΧ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ,1888,και στο κοινό τους έργο Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ,1846.
http://marxists.org/
************************************
************************************
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Ludwig_Andreas_Feuerbach
..
The Essence of Christianity :
http://www.lsr-projekt.de/poly/enfeuerbach.html
This attack is followed up in his most important work, Das Wesen des Christentums (1841), which was translated by George Eliot into English as The Essence of Christianity. "In the consciousness of the infinite, the conscious subject has for his object the infinity of his own nature."
Feuerbach's theme was a derivation of Hegel's speculative theology in which the Creation remains a part of the Creator, while the Creator remains greater than the Creation. When the student Feuerbach presented his own theory to professor Hegel, Hegel refused to reply positively to it.
In part I of his book Feuerbach developed what he calls the "true or anthropological essence of religion." Treating of God in his various aspects "as a being of the understanding," "as a moral being or law," "as love" and so on. Feuerbach talks of how man is equally a conscious being, more so than God because man has placed upon God the ability of understanding. Man contemplates many things and in doing so he becomes acquainted with himself. Feuerbach shows that in every aspect God corresponds to some feature or need of human nature. "If man is to find contentment in God," he claims, "he must find himself in God."
Thus God is nothing else than man: he is, so to speak, the outward projection of man's inward nature. This projection is dubbed as a chimaera by Feuerbach, that God and the idea of a higher being is dependent upon the aspect of benevolence. Feuerbach states that, “a God who is not benevolent, not just, not wise, is no God,” and continues to say that qualities are not suddenly denoted as divine because of their godly association. The qualities themselves are divine therefore making God divine, indicating that man is capable of understanding and applying meanings of divinity to religion and not that religion makes a man divine.
The force of this attraction to religion though, giving divinity to a figure like God, is explained by Feuerbach as God is a being that acts throughout man in all forms. God, “is the principle of [man's] salvation, of [man's] good dispositions and actions, consequently [man's] own good principle and nature.” It appeals to man to give qualities to the idol of their religion because without these qualities a figure such as God would become merely an object, its importance would become obsolete, there would no longer be a feeling of an existence for God. Therefore, Feuerbach says, when man removes all qualities from God, “God is no longer anything more to him than a negative being.” Additionally, because man is imaginative, God is given traits and there holds the appeal. God is a part of man through the invention of a God. Equally though, man is repulsed by God because, “God alone is the being who acts of himself.”
In part 2 he discusses the "false or theological essence of religion," i.e. the view which regards God as having a separate existence over against man. Hence arise various mistaken beliefs, such as the belief in revelation which he believes not only injures the moral sense, but also "poisons, nay destroys, the divinest feeling in man, the sense of truth," and the belief in sacraments such as the Lord's Supper, which is to him a piece of religious materialism of which "the necessary consequences are superstition and immorality."
Part 2 comes to a crux though by seemingly retracting previous statements. Feuerbach claims that God's only action is, “the moral and eternal salvation of man: thus man has in fact no other aim than himself,” because man's actions are placed upon God. Feuerbach also contradicts himself by claiming that man gives up his personality and places it upon God who in turn is a selfish being. This selfishness turns onto man and projects man to be wicked and corrupt, that they are, “incapable of good,” and it is only God that is good, “the Good Being.” In this way Feuerbach detracts from many of his earlier assertions while showing the alienation that takes place in man by worshipping God. Feuerbach affirms that goodness is, “personified as God,” turning God into an object because if God was anything but an object nothing would need to be personified on him. The aspect of objects having previously been discussed; in that man contemplates objects and that objects themselves give conception of what externalizes man. Therefore if God is good so then should be man because God is merely an externalization of man because God is an object. However religion would show that man is inherently corrupt. Feuerbach tries to lessen his inconsistency by asking if it were possible if, “I could perceive the beauty of a fine picture if my mind were aesthetically an absolute piece of perversion?” Through Feuerbach’s reasoning it would not be possible, but it is possible, and he later states that man is capable of finding beauty.
A caustic criticism of Feuerbach was delivered in 1844 by Max Stirner. In his book Der Einzige und sein Eigentum (The Ego and His Own) he attacked Feuerbach as inconsistent in his atheism. The pertinent portions of the books, Feuerbach's reply, and Stirner's counter-reply form an instructive polemics.
..
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΦΟΫΕΡΜΠΑΧ (στην Αγγλική γλώσσα) :
Works: (http://marxists.org/reference/archive/feuerbach/index.htm)
The Essence of Christianity, 1841The Philosophy of the Future, 1843Lectures on the Essence of Religion, 1851
BiographyEtching of Feuerbach (127 kb)
Further reading:
The Historical Fate of Hegel's Doctrine, Andy BlundenCritique of Feuerbach, Marx 1844Theses on Feuerbach, Marx 1845The End of Classical German Philosophy, Engels 1888Ilyenkov on Feuerbach, 1974
..
Κριτική από τον MAX STIRNER :
http://www.lsr-projekt.de/poly/enrec.html
..