Η περίοδος της Αθήνας του Σωκράτη,468-399 π.Χ.

`````````````````````````````````````
Η τωρινή περίοδος,είναι εκείνη ανάμεσα στη νικηφόρο έκβαση των Μηδικών Πολέμων,449 π.Χ. και στον θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου,323 π.Χ.
Είναι η περίοδος της Αθήνας του Σωκράτη,του Πλάτωνα,του Αριστοτέλη.
Η συμβολή των φιλοσόφων αυτών υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση της φιλοσοφικής σκέψης στη Δύση.
Οι στενότερες σχέσεις μεταξύ των πόλεων και των λαών,η επαφή με τους ξένους,αποδυνάμωσαν τον σεβασμό προς τους παλαιούς ηθικούς κανόνες που προέρχονταν από την παράδοση.
Οι σοφιστές αμφισβήτησαν την θεία προέλευση αυτών των κανόνων.
Ο Πρωταγόρας,485-411 π.Χ.,διακήρυσσε :
ότι οι νόμοι είχαν επινοηθεί από τον άνθρωπο και
ότι ο άνθρωπος είναι ''πάντων χρημάτων μέτρον''.
..
'Ετσι άρχισε να εδραιώνεται ένας ηθικός συσχετισμός,εχθρικός προς το συντηρητικό πνεύμα,
σχετικισμός του οποίου πολλά παραδείγματα παρατηρήθηκαν σε μεταγενέστερες ταραγμένες περιόδους της ευρωπαϊκής ιστορίας,όπως κατά τον 18ο αιώνα.
Απ'την άλλη,η δημοκρατία ευνοούσε την ανάπτυξη της ρητορικής,δηλαδή της τέχνης του πείθειν ένα πολυπληθές και πολυσύνθετο ακροατήριο,όπως εκείνο της Εκκλησίας του Δήμου,η οποία αποφάσιζε για τα πάντα.
````````````````````````````````````````
Η φιλοσοφία σε κάθε εποχή σε ανάλογες συνθήκες συνίσταται στην αναζήτηση ανάμεσα :
1.σε μία τετριμμένη παράδοση και στην αυθαιρεσία,η οποία εξαρτά τα πάντα από την επιτυχία και την κοινή γνώμη,και
2.του δρόμου του ορθού λόγου,ο οποίος παρέχει κανόνες συμπεριφοράς με καθολική ισχύ.
..
Αυτό ακριβώς επιχειρούσε ο Σωκράτης,ο οποίος επέσυρε εναντίον του την εχθρότητα και των συντηρητικών και των δημοκρατικών.
..
Τι ζητούσε,λοιπόν,αυτός που ονομάσθηκε,και δικαίως,ο ''θεμελιωτής της ηθικής επιστήμης'' ;
..
Δίδασκε ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να εξετάζει μεθοδικά τους κανόνες δράσης που είχε αυθόρμητα αποδεχθεί προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσον,αφού ελέγχονταν από την σκέψη οι κανόνες αυτοί,εξακολουθούσαν να ισχύουν.
Αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των διεξοδικών και παρατεταμένων ''εκμαιεύσεων'' στις οποίες υπέβαλλε τους συνομιλητές του,με τις οποίες δεν επιθυμούσε παρά να αφυπνίσει τη συνείδηση,χωρίς να προκαλεί συναισθήματα ντροπής.
Απλά αποδείκνυε την αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό,ως προς τις αρχές που ακολουθεί,καθιστώντας τον κατά συνέπεια κριτή του εαυτού του.
..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου